William Currie Watson is een 45-jarige Amerikaanse singer-songwriter uit het ‘Woodland Hills’-district van Los Angeles. Hij speelde op banjo en gitaar bij het mede door hem opgerichte ‘Old Crow Medicine Show’, de Americana-muziek spelende ‘string band’ uit Nashville, Tennessee waarmee hij tussen 1998 en 2012 zeven albums heeft opgenomen. Die ‘Americana’-muziek is een mix van folk, bluegrass, blues en alt.country en dat is nu ook wat de uit deze groep gestapte Willie Watson brengt op zijn derde naar zichzelf vernoemde plaat als soloartiest.

Zijn solo opgenomen debuutalbum was “Folk Singer, Vol.1” uit 2014 dat in 2017 opgevolgd werd door een tweede plaat die begrijpelijkerwijs “Folksinger, Vol.2” als titel kreeg. Op het zeven jaar later uitgebrachte “Willie Watson” brengt deze muzikant negen folknummers in de hem zo vertrouwde muziekstijl. Het album werd geproducet door Kenneth Pattengale van ‘Milk Carton Kids’ en Gabe Witcher van ‘The Punch Brothers’. De meeste songs werden door hem samen met zangeres Morgan Nagler uit de Amerikaanse staat Oregon gecomponeerd.

Ter illustratie van zijn werk willen we u vragen om even te luisteren naar de twee liedjes “Already Gone” en de eerste single en liefdesliedje “Real Love” die u hieronder op de video kunt terugvinden. Het door hem gecoverde nummer “Harris And The Mare” is een akoestische folksong van Stan Rogers uit 1979 en de song “(I Wish I Was A) Mole In The Ground” die hij ook opnam op dit album is een stokoude Amerikaanse folktraditional die op banjo wordt gebracht en die al in 1928 voor het eerst werd opgenomen door folktroubadour Bascom Lamar Lunsford uit North Carolina.

Willie Watson speelt zelf op banjo, gitaar en mondharmonica terwijl Paul Kowert (ook lid van ‘The Punch Brothers’) en Sebastian Steinberg op basgitaar spelen, de legendarische Benmont Tench zijn bijdrage aflevert op piano en orgel, Jason Boesel en Kenneth Pattengale op drums spelen, Dylan Day op gitaar meedoet en Gabe Witcher op piano en altviool speelt en samen met Sami Braman op viool en altviool voor het strijkerswerk zorgt op enkel nummers.

De muziek bij de openingstrack “Slim And The Devil” werd gecomponeerd door Willie Watson zelf maar de songtekst is gebaseerd op het nummer “Slim In Hell”, een lied van Sterling Brown uit 1952. “Sad Song” en “One To Fall” zijn zo goed als volledig akoestische folkliedjes maar onze persoonlijke voorkeur gaat uit naar de twee nummers die aan het einde van deze plaat te horen zijn: “Play It One More Time” en het 8 en halve minuut durende “Reap ‘Em In The Valley”. Dat nummer wordt niet echt gezongen maar is eerder een lang verteld verhaal dat onder instrumentale begeleiding van een akoestische gitaar wordt gebracht en gezongen stukjes bevat van de traditionals “Sow ‘Em On The Mountain” en “Worried Man Blues”, twee nummers uit het rijke repertoire van ‘The Carter Family’.

(valsam)